Francis Vere

Vermeld in dagboeken WL 1592-1603.
In 1603 vermeld in dagboeken WL, dat zijn broer Horatio hem opvolgt als kolonel.

Aanwezig bij het Beleg van Zutphen in 1591.
‘nr. 5: ‘Hier den Oversten Veer met 14 vaendelen Engelschen, ende de Overste Brederoede met 7. vaendelen, ende Groenevelt met 9. vaendelen voet-volck uyt ’t Sticht van Utrecht, ende 10. vanen Ruyteren’.

In 1592 als opperbevelhebber aanwezig bij Beleg van Steenwijk (bron: https://nha.courant.nu/issue/HD/1892-06-18/edition/0/page/2)
Detail van het Beleg van Steenwijk in 1592
1. Dit was ’t Legher van sijn Excel. ende Grave Willem van Nassau, ende hier laghen 21. vaendelen voet-volck onder ’t ghebiet vanden voornoemden Graef Willem
ende 10. Vaendelen vanden oversten (Francis) Veer. Item den oversten (Floris) Groenevelt met 8. vaendelen voet-volck.

In 1594 aanwezig bij het Beleg van Groningen (reductie)
Op 2 juli 1600 aanwezig bij Slag bij Nieuwpoort.

Portret van Francis Vere.
Ong. 1657, tekening.
(www.wikipedi.nl)

https://www.sleyster.nl/zt1-prehistorie-familie-sleijster.htm#:~:text=Zutphen%20bleef%20nog%20vijf%20jaar,weer%20in%20Staatse%20handen%20viel.
3. Sir Francis Vere: Militaire carrière
De jonge Francis Vere (ook wel Franciscus Veer) ging het eerst in actieve dienst onder de 1e graaf van Leicester, Robert Dudley, in 1985, en stond spoedig in het heetst van de oorlog die in de Lage Landen (Nederlanden) woedde.
Bij het beleg van Sluis onderscheidde hij zich sterk onder Sir Roger Williams en Sir Thomas Baskerville.
In 1588 verbleef hij in het garnizoen van Bergen op zoom, dat zichzelf bevrijdde van de (Spaanse) belegeraars door goed te vechten, en werd door Lord Willoughby op het slagveld geridderd.
In 1589 werd Sir Francis sergeant majoor-generaal van de Engelse troepen in de Nederlanden, en spoedig daarna werd het belangrijkste commando aan hem overgedragen.
Deze positie behield hij gedurende vijftien campagnes, met bijna onafgebroken succes.
In nauwe samenwerking met de Staatse (Nederlandse) troepen onder Prins Maurits van Nassau beveiligde hij het land stap voor stap als voorbereiding op de onafhankelijkheid
Francis Vere kreeg de reputatie van een van de beste soldaten van zijn tijd te zijn.
Zijn Engelse troepen kregen een zodanige samenhang en opleiding dat zij zich konden meten met de beste Spaanse troepen, en zijn kamp werd de modieuze opleidingsgrond van alle aspirant-soldaten, waartussen niet alleen zijn jongere broer Horace, maar ook mensen van aanzien zoals Ferdinando (Lord) Fairfax, Gervase Markham en Captain Myles Standish.
Sir Francis diende in the Cádiz expeditie van 1596, en werd in 1598 belast met de onderhandelingen over het verdrag, waarbij de Nederlandse overeen kwamen dat zij een groter deel van de (financiële) last van de oorlog, dan tot nu toe, zouden dragen.
Door zijn succes bij deze taak zijn verkreeg hij het gouverneurschap van Den Briel en de rang van Generaal.
De top van zijn succes verkreeg hij toen, in 1600, op het advies van Johan van Olde Barneveld, de Staten-Generaal besloten om de oorlog te voeren in het land van de vijand.
In de slag om Nieuwpoort (2 juli 1600), een van de meest wanhopig gestreden veldslagen van die tijd, versloegen Francis Vere en Prins Maurits de ervaren Spaanse troepen van aartshertog Albert volledig. Dit werd gevolgd door de beroemde verdediging van Oostende van juli 1601 tot maart 1602.
Pensionering
Toen Koning James I vrede sloot met Spanje in 1603, trok Francis Vere zich uit actieve dienst terug. Hij werd opgevolgd door zijn jongere broer Horace Vere, die reeds aan de bevrijding van Zutphen deelnam.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Francis_Vere
Zo was hij infanterie aanvoerder tijdens de Slag bij Nieuwpoort in 1600, en gouverneur van de stad Oostende tijdens het 3 jaar durende Beleg van Oostende. Vere diende voor een lange periode onder Maurits van Nassau, de latere prins van Oranje, en voerde een Engels regiment soldaten aan die in dienst waren van de Republiek der Nederlanden en meevochten tegen de Spanjaarden. Vere werd uiteindelijk generaal en speelde een rol bij veel van de belegeringen en veldslagen van Maurits.
Bij het Beleg van Sluis in 1587 was hij al reeds in de Nederlanden actief en onderscheidde hij zich, onder de leiding van Roger Williams en Thomas Baskerville. Bij het Beleg van Bergen op Zoom in 1588 was hij aanwezig in de stad die werd belegerd, maar stand hield door hard vechten, en uiteindelijk werd ontzet. Hij kreeg ter plekke op het slagveld een ridderschap toegekend voor zijn verdiensten. In 1589 werd Vere sergeant-majoor van de Engelse troepen in het Staatse leger en niet lang daarna kreeg hij de algehele leiding op zich. Deze positie hield hij gedurende 15 campagnes, vrijwel allen succesvol. Vere verkreeg een grote persoonlijke reputatie en zijn Engelse troepen stonden bekend om hun goede training. Zijn legerkamp had aantrekkingskracht op vele beginnende soldaten, zoals zijn broer Horatius, maar ook personen als Ferdinando Fairfax, Gervase Markham, en Miles Standish.

https://www.dbnl.org/tekst/_els001190001_01/_els001190001_01_0095.php
Vóór den slag bij Nieuwpoort was het Staatsche leger verdeeld in drie divisiën. De infanterie van de voorhoede (1ste linie) werd gecommandeerd door Sir Francis Vere, den beroemden Engelschen krijgsoverste in Nederlandschen dienst, door Van Reyd ‘een ijverigh, nuchteren, seer drijvende ende krijghservaren man’ genoemd, doch wiens karakter prikkelbaar, onaangenaam, hardvochtig en trotsch was. De eerste divisie bestond uit 24 compagnieën Engelschen, de linkervleugel onder bevel van Horatio Vere, de rechterhelft onder onmiddellijk bevel van zijn broeder, Sir Francis, den lateren commandant van Ostende.

https://www.dbnl.org/tekst/molh003nieu05_01/molh003nieu05_01_1252.php
VERE (sir Francis), geb. 1560, overl. te Londen, 28 Aug. 1609. Gesproten uit de aanzienlijke familie der Oxford’s, zoon van Geoffrey Vere en Elisabeth Hardekyn, reisde hij in 1580 in Polen, en kwam Dec. 1585 met Leicester’s leger naar de Nederlanden, sedert Febr. 1586 onder Willoughby. Hij nam als ruiter-officier deel aan diens veldtochten, sedert 12 Nov. 1586 als kapitein van een ruitervendel. Hij diende onder sir Roger Williams verder voor Sluis, werd er tweemaal gewond (1587) en hielp onder kolonel Morgan Bergen op Zoom (1588) verdedigen, waarna hij door Willoughby wegens zijn dapperheid geridderd werd (25 Oct. 1588). In Aug. 1589 werd hij als sergeant-majoor bevelhebber der engelsche hulptroepen in de Nederlanden, hielp Rijnberk ontzetten (Oct. 1589) en Breda innemen (1590), streed vervolgens met Maurits voor Nijmegen, Zutphen, Deventer, Geertruidenberg, Groningen en vergezelde graaf Philips van Nassau op zijn expeditie naar Sedan (1594). Hij was zeer gezien bij Maurits en Oldenbarnevelt en werd herhaaldelijk voor zijn daden buitengewoon beloond. Met 1000 veteranen in hollandschen dienst nam hij als luitenant-generaal deel aan Essex’ expeditie naar Cadix (1596) en kwam in het volgend jaar naar Holland terug, waar hij en Robert Sidney (zie ald.) bij de Staten aandrongen op krachtige aanvallende oorlogvoering. Hij leidde met Sidney de Engelschen bij Turnhout (Jan. 1597) en werd door Elizabeth in het volgende jaar belast met de nieuwe regeling van hare verhouding tot de Staten, samen met den engelschen gezant Gilpin. Engelsch-gouveneur van den Briel geworden (1599), streed hij in dat jaar schitterend in de Bommelerwaard. Belangrijk was ook zijn aandeel in den slag bij Nieuwpoort, waar hij de voorhoede kommandeerde en herhaaldelijk ernstig gewond werd; met zijn troepen had hij, zegt hij zelf, de ‘bloody morsel’ op dien dag (2 Juli). Na een bezoek aan Engeland werd hij 9 Juli 1601 bevelhebber van het belegerde Oostende, dat hij tot 7 Maart 1602 verdedigde. Over zijn onderhandeling met aartshertog Albertus in 1601 is veel te doen geweest. Met Maurits belegerde hij Grave (1602), waar hij ernstig gewond werd. Hij werd beschouwd als de beste aanvoerder na Maurits zelven en Willem Lodewijk en was in ieder geval een voortreffelijk soldaat, meer bewonderd dan bemind. Hij bleef gouverneur van den Briel ook onder koning Jacobus, totdat deze in 1604 vrede met Spanje sloot en V. naar Engeland terugkeerde. In 1605/6 bezocht hij voor het laatst den Haag, waar men hem 500 pd. jaarlijks als pensioen toelegde. Jacobus benoemde hem tot gouverneur van Portsmouth. Hij huwde 26 Oct. 1607 met een jong burger meisje, Elizabeth Dent en gaf 1609 zijn gouverneurspost op. Hij schreef daar en op zijn buitengoed Tilbury Lodge zijn Commentaries (Cambridge 1657) en gaf veel geld en boeken aan de bibliotheek van zijn ouden vriend Bodley te Oxford. Hij stierf zonder kinderen na te laten.