Guillaume de Barchon

Vermeld in dagboeken WL 1590-1592.

https://fr.wikipedia.org/wiki/Guillaume_de_Prez_(Barchon)
Guillaume de Prez werd rond 1535 geboren in het Pays d’Outremeuse. In 1567 zocht hij samen met zijn vrouw zijn toevlucht in Keulen om aan de inquisitie te ontsnappen. De Prins van Oranje benoemde hem tot kapitein-generaal van de artillerie. Hij nam deel aan de veldtocht van 1568. In 1571 ging hij met Lodewijk van Nassau naar La Rochelle en werd benoemd tot gouverneur van het prinsdom Oranje.
Terug in Nederland werd hij in 1585 benoemd tot vice-maarschalk.

Raad van State: Commmissieboeken, Naam: Guillaume de Barchon
Periode: 1586 – 1792
Naam Guillaume de Barchon
Functie Luitenant-gouverneur in Utrecht, bij absentie van de Graaf van Meurs
Datum 26-8-1586

https://www.dbnl.org/tekst/duyc001jour02_01/duyc001jour02_01_0007.php
Guillaume de Preit, gezegd Barchon, Seigneur de Noumany, was een van de trouwste aanhangers van Willem van Oranje. Bij den togt over de Maas had hij het bevel over het geschut des Prinsen, en in 1571 werd hij door dezen aangesteld tot zijnen Gouverneur en Algemeenen Stedehouder in het prinsdom Oranje. (La Pise, Tableau de l’histoire des Princes et Principauté d’Orange, pag. 384.) Later kwam hy weder hier te lande terug, en werd hem in 1586 door Leicester opgedragen, ‘pour en absence du conte de Meurs, Gouverneur de la ville, villes et pays de Utrecht, commander aux gens de guerre y estans en garnison de quelque nation ils soyent angloise ou aultre. (Commissieboek van Leic., pag. 108.) In 1595 presideerde hy, blijkens den Staat van Oorlog, ‘de saken van Justicia in den crijchsrade int leger’, en den 4den Augustus van het volgende jaar stierf hij, na als Vice-Maréchal de Camp met een korps kavalerie een inval gedaan te hebben in Brabant, op welken togt hij 22 dorpen verbrandde. Daaronder was ook het dorp Fleurus, waar de toren, op welke de inwoners gevlugt waren, in brand werd gestoken. Eene vrouw wierp zich met haar kind van boven neêr, ‘et l’horreur de tel spectacle’, zegt La Pise (pag. 644) ‘frapa tellement l’esprit de Barchon, qu’il luy fut present jusques à sa mort survenue tost après’. Duyck zegt ook, dat hij ‘tsedert den laesten tocht bij hem in Waesbrabant beleyt, ende dat de menschen te Fleru also van den toorn sprongen, met een gestadige frenesie over ’t afspringen van een vrouwe gequelt was.’ (Journael, III Boek, 4 Augustus 1596.)